Það er ljóst að UFC er að mistakast að gera stærri stjörnur úr hinum meisturum sínum. Þó Cain Velasquez sé frábær bardagamaður þá seldist UFC 166 ekki í nema 300.000 “pay per views”. Meistarinn þykir ekki nógu skemmtilegur í viðtölum og skortir allan persónuleika. UFC hefur reynt að markaðssetja hann að mexíkönskum aðdáendum en boxið virðist ennþá vera mun vinsælla meðal þeirra.
Þó Jon Jones sé yfirburðar bardagamaður í léttþungavigtinni og hefur sigrað hvern andstæðinginn á eftir öðrum er hann ekki að selja nema í kringum 400.000 “pay per views”. Þó Jon Jones sé frábær bardagamaður þá þykir hann hrokafullur og leiðinlegur persónuleiki og það gæti verið ástæða þess að hann er ekki stærri stjarna. Það er undarlegt að horfa á Jones í viðtölum en hann nær einhvern veginn alltaf að koma illa út. Hann hefur rústað öllum andstæðingum sínum hingað til nema Alexander Gustafsson en samt eru fáir kaupa UFC bardagakvöld þegar hann berst.
Jose Aldo, Renan Barao og Demitrious Johnson ná yfirleitt að selja um 300.000 “pay per view” eða minna þrátt fyrir að vera ótrúlega hæfileikaríkir bardagamenn. Ronda Rousey er dálítið óskrifað blað en ekki er hægt að taka alveg mark á tölum eftir UFC 168 þar sem Anderson Silva var í aðal bardaganum þar. Hún gæti orðið stærsta stjarna UFC á þessu ári. Chris Weidman er annar bardagamaður sem gæti orðið mjög vinsæll meðal áhorfenda og jafnvel orðið stærsta stjarnan þeirra. Hann þarf þó fyrst og fremst að sigra mjög verðuga andstæðinga til að halda í millivigtartitilinn.
Það er ljóst að UFC hefur misst þrjár lang stærstu stjörnur sínar á undanförnum árum en Brock Lesnar, George St. Pierre og Anderson Silva eru allir gríðarlega vinsælir. 2013 gæti orðið erfitt ár fyrir UFC fjárhagslega þegar litið er til “pay per view” kaupa en hver veit nema ný stjarna rísi á þessu ári.